Podstawowym celem Transkulturowej Psychoterapii Pozytywnej jest pobudzenie drzemiących w Kliencie mechanizmów prozdrowotnych, aby odzyskał On optymalną równowagę życiową. Peseschkian, twórca koncepcji uświadamia nam, że warunkiem zdrowia psychicznego jest harmonijne funkcjonowanie w czterech obszarach życia, wzajemnie na siebie wpływających: fizycznym, poznawczym, relacyjnym i duchowym. Tym samym powrót do dobrostanu psychofizycznego uzależniony jest od bardziej zrównoważonego rozkładu energii życiowej w tych czterech wymiarach.
Transkulturowa Psychoterapia Pozytywna (TPP) ukierunkowana jest na pomoc w rozwijaniu wewnętrznego potencjału Klienta. W myśl założeń twórcy tej metody prof. Nossrata Peseschkiana wszelkie problemy i trudności, z jakim zgłaszają się Klienci, należy traktować jako nieświadome dążenie do ich osobistego rozwoju i równowagi psychicznej.
W podejściu tym człowiek jest postrzegany przez pryzmat „positum” czyli całości. Postawa taka zakłada dostrzeganie i respektowanie cierpienia, niedoskonałości i ograniczeń jednostki, a jednocześnie jej ukrytych zdolności, naturalnych zasobów oraz kompetencji.
Wychodząc z założenia, że kultura warunkuje nasz sposób myślenia i wartościowania TPP kładzie duży nacisk na zrozumienie kontekstu społeczno-kulturowego, z którego wywodzą się Klienci. Służy to odkrywaniu źródeł ich cierpienia oraz odnajdowaniu adekwatnych form pomocy psychologicznej.
Pomocne w pracy terapeuty TPP okazują się: wzbudzenie nadziei, budowanie atmosfery bezpieczeństwa i zaufania, odkrywanie funkcji objawów chorobowych, aktywowanie zasobów psychologicznych oraz pozytywne przeformułowania dla sytuacji problemowych. W procesie terapii często użyteczne okazują się opowieści, przysłowia, mądrości ludowe, oraz humor, które otwierają przed Klientem nowe perspektywy i dają możliwość zdystansowania się do swoich problemów.
Transkulturowa Psychoterapia Pozytywna jest metodą krótkoterminową, co oznacza, że w stosunkowo krótkim czasie Klient odzyskuje zdolność samodzielnego skutecznego radzenia sobie z problemami i konfliktami. Rozwój strategii samopomocy odbywa się pięcioetapowo: (1) Obserwacja (umiejętność dystansowania się); (2) Inwentarz (zbieranie informacji); (3) Wzmacnianie Sytuacyjne (odnajdywanie zasobów); (4) Werbalizacja (praca nad rozwiązaniem konfliktów) oraz (5) Poszerzanie celów (promowanie dalszego zdrowego rozwoju). Jednak sam proces terapeutyczny ma charakter zindywidualizowany i dostosowany do potrzeb klienta.
Podjęcie decyzji jest zaledwie początkiem wszystkiego. Kiedy podejmujemy decyzję, wchodzimy do rwącego strumienia, który niesie nas do miejsc, o jakich wcześniej nam się nie śniło.
Paulo Coelho
ZAPRASZAMY
